Co to jest akwaforta?
Akwaforta jest najstarszą techniką trawioną w druku wklęsłym rycin, wynalezioną na przełomie XV i XVI wieku, chętnie stosowaną przez artystów po dzień dzisiejszy. Spopularyzowana w szesnastym stuleciu w dwóch kolejnych cieszyła się wielką popularnością, służąc przede wszystkim do reprodukcji obrazów.
W technice akwaforty rysunek wykonuje się igłą akwafortową na płycie cynkowej lub miedzianej, wcześniej podgrzanej i pokrytej warstwą kwasoodpornego werniksu, który stanowi mieszanina wosku, asfaltu i żywicy. By wytrawić rysunek płytę zanurza się w kwasie. Następnie oczyszcza się ją z pozostałości werniksu, w wytrawione linie wciera farbę i odbija ryciny na zwilżonym papierze, wykorzystując do tego prasę.
Akwaforta - wybitni twórcy
Mistrzami tej techniki byli m.in. Annibale Carracci, Albrecht Dürer, Pieter Bruegel Starszy. Na nowo odkryto akwafortę w drugiej połowie XIX wieku. Kolekcjonerzy rycin XIX i XX-wiecznych mają duży wybór prac z tego okresu, wśród nich dzieła m.in. malarzy i grafików Józefa Pankiewicza, Józefa Mehoffera, Jana Rubczaka czy Gustawa Gwozdeckiego. Gwozdecki prócz akwaforty uprawiał również miedzioryt, monotypię, a także wynalezioną przez siebie technikę gwozdorytu.
Zobacz również inne artykuły o historii grafiki:
ZAINTERESOWANIE GRAFIKĄ W POLSCE
AKWAFORTA (tu jesteś)
GRAFIKI BOTANICZNE i ZOOLOGICZNE